Reunion at Bangalore - Tata ELXSI (Chennai)

At last, I got the photos from our beloved Sai Prithvi, hence very late in posting this post.

After almost 2 months of conceiving and planning this get-together, we, Tata Elxsi-Chennai friends, decided to gather for a reunion with our families on 30-June-2013. We expected few more friends to join us, however, due their work locations and other unavoidable circumstances they could not join us this time. We had earlier met in 2010 for Gopi-Vrushali marriage and in 2011 for Manickam-Rekha marriage, but this was the first time for a get-together after we start disintegrating from TATA ELXSI from 2008. 

We met at Fantasy Golf Resorts, near the Bangalore Airport. I was first to reach the place in order to receive Abirami with her family who came all the way from Chennai for this. Later Manickam and family, Vasanth, Sai Prithvi joined us. Little later, Gopi joined us with his family. Sai Prithvi reached Bangalore from Chennai a day before itself. A night before, I, Vasanth and Sai Prithvi watched Raanjhanaa at Cine Max, Soul Space Arena opposite Samsung in Outer Ring Road.

We started with a breakfast and had chit chats. It was great to rewind the days we had together at Tata Elxsi, Chennai. After Tata Elxsi time had flied. We played cricket, table tennis, golf, badminton, carrom etc. It was fun playing with Abirami's second daughter Deekshika, Manickam's son Advaith and Gopi's son Amartya. All the three kids made our day very memorable. I, Manickam, Vasanth, Gopi, Sai Prithvi jumped into the swimming pool. Mine and Gopi's swimming shorts were bit funny. We were in swimming pool for 45 minutes and then it was time for lunch. 

We had a nice lunch and at around 2 p.m it was time for Abirami & Family to leave to Chennai via Vellore. Later, rest of us played carrom, badminton etc. We had a high tea and left the place with cherishable time. 

Even now, when I write this blog after so many months, I feel happy and cherish the time with Deekshikha, Advaith and Amartya. I wish to carry this forward as a legacy. I am sure we would meet again once in 2-3 years.

Here are few photos (Courtesy: Sai Prithvi)

 

 Left: Sai Prithvi Right: Rajesh with Advaith and Deekshika

 Vrushali, Abirami, Manickam, Rajesh

Deekshika and Advaith

Deekshika

 

 Left: Gopi and Amartya Right: Vasanth and Deekshika

Manickam and Advaith

 

Left:  Manickam and Family  Right: Vasanth

Vasanth, Gopi, Sai Prithvi

Rekha, Abirami & Family, Manickam

Wondering what Sai Prithvi was doing at that moment

With Advaith

Vasanth

Group Pic

Manickam and Sai Prithvi

Vasanth and I

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாள் [She is playing the happy music]

At last, Nagamani, along with his family, visited our home at Pondicherry last weekend. And incidentally Sai Prithvi, as well, along with his family, made a quick visit to our home. Prithvi’s daughter Mrithika aka Meethu was a cute little kid just dancing on the road as any toddler does. She had fun in jumping over the small elevation of steps and getting down the steps at outer viewing point of Auroville. She was walking on the foot path easily but we have to go beyond her nevertheless I didn’t get tired by that. Those chirpy sounds that her shoes makes while she walks were more than music. She got easily attached to me and didn’t hesitate or cry much. When she smiles, those little tooth were pleasure to. And on Saturday evening, Nagamani finally arrived. His daughter Yaazhini (Yaalini) what an angel she is. She also easily got attached to me on the very first time I called her. Of course there were share of hesitation and cry but we could manage it. When we say her, pray God, she just looks up looking for the frames of God (as they used to be in their home). While her parents went inside the Aurobindo Ashram, she was sleeping me over my shoulders. Due to lack of such opportunities like that in my life so far, not sure when before a kid was sleeping like that on me. She sleeps, adjusts her head from left position to right position and over time slides down. That’s when I realized that, Oh! even for sleeping a kid we need to learn many techniques. But those 10-15 minutes was sheer joy for me. When in car, along with her mom, she would identify me, sitting in the back, and shake hands with me and when I decided to pull her back, she was willing to come but, at last moment, she changed her mind. Similarly, she was his father and I was going around near her. She quickly turned her head and changed her position. When enquired about it, I came to know that it is to safeguard that I don’t lift her from her father. What an intelligent girl. All these wonderful moments are really awesome and makes me envious of all fathers and mothers. Honestly, I was tempted to get married and quickly have a girl. But I said to myself - Tempting but not now. Last night, when I returned from Pondicherry to Bangalore, I listened to Anandha Yaazhai (from Thanga Meengal) at an altogether different level and it was awesome.

P. S: Both Sai Prithvi’s wife and Nagamani’s wife affirmed that their kids don’t go to a stranger immediately but they got attached to you so easily. I had to say “En kitta vara ellaa pon kozhandaigaloda petrorgal elaarume ippadi thaan solraanga” (All the parents of the kids tell me the same).

I must thank Sai Prithvi and Nagamani for having visited my home this weekend. It was great. 

Here below is the lyrics of the beautiful song Anandha Yaazhai (from Thanga Meengal)

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்,

அடி நெஞ்சில் வண்ணம் தீட்டுகிறாய்.

அன்பெனும் குடையை நீட்டுகிறாய்,

அதில் ஆயிரம் மழைத்துளி கூட்டுகிறாய்.

இரு நெஞ்சம் இணைத்து பேசிட,

உலகில் பாஷைகள் எதுவும் தேவை இல்லை!

சிறு புல்லில் உறங்கும் பனியில் தெரியும்,

மலையின் அழகோ தாங்கவில்லை.

உந்தன் கைகள் பிடித்து போகும் வழி,

அது போதவில்லை இன்னும் வேண்டுமடி…

இந்த மண்ணில் இது போல் யாரும் இங்கே

என்றும் வாழவில்லை என்று தோன்றுதடி !

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்,

அடி நெஞ்சில் வண்ணம் தீட்டுகிறாய்.

அன்பெனும் குடையை நீட்டுகிறாய்,

அதில் ஆயிரம் மழைத்துளி கூட்டுகிறாய்.

தூரத்து மரங்கள் பார்க்குதடி,

தேவதை இவளா கேக்குதடி,

தன்னிலை மறந்தே பூக்குதடி,

காற்றினில் வாசம் தூக்குதடி – அடி

கோவில் எதற்கு ? தெய்வங்கள் எதற்கு ?

உனது புன்னகை போதுமடி !

இந்த மண்ணில் இது போல் யாரு இங்கே,

என்றும் வாழவில்லை என்று தோன்றுதடி !

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்,

அடி நெஞ்சில் வண்ணம் பூசுகிறாய் !

உன் முகம் பார்த்தால் தோணுதடி,

வானத்து நிலவு சின்னதடி,

மேகத்தில் வரைந்தே பார்குதடி,

உன்னிடம் வெளிச்சம் கேட்குதடி,

அதை கையில் பிடித்து ஆறுதல்

உரைத்து வீட்டுக்கு அனுப்பு நல்லப்படி !

இந்த மண்ணில் இது போல் யாரும்

இங்கே என்றும் வாழவில்லை என்று தோன்றுதடி

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்

அடி நெஞ்சில் வண்ணம் தீட்டுகிறாய் !

                                                                              - நா.முத்துக்குமார்

கூடிப் பிரியேல்.

Meaning: Do not forsake good friends.

வேறு என்ன கேட்பேன் என் இனிய பிறந்தநாளில்

மனதில் உறுதி வேண்டும்
வாக்கினிலே இனிமை வேண்டும்
நினைவு நல்லது வேண்டும்
நெருங்கின பொருள் கை பட வேண்டும்

கனவு மெய் பட வேண்டும்
கை வசமாவது விரைவில் வேண்டும்
தனமும் இன்பமும் வேண்டும்
தரணியிலே பெருமை வேண்டும்

கண் திறந்திட வேண்டும்
காரியத்தில் உறுதி வேண்டும்
பெண் விடுதலை வேண்டும்
பெரிய கடவுள் காக்க வேண்டும்

மண் பயனுற வேண்டும்
வானகம் இங்கு தென்பட வேண்டும்
உண்மை நின்றிட வேண்டும்
ஓம் ஓம் ஓம்
                 - மஹாகவி பாரதியார்


மலர் போல மலர்கின்ற மனம் வேண்டும் தாயே
பலர் போற்றி பாராட்டும் குணம் வேண்டும் தாயே
மலர் போல மலர்கின்ற மனம் வேண்டும் தாயே
பலர் போற்றி பாராட்டும் குணம் வேண்டும் தாயே
வரம் தரும் அன்னை வணங்கினோம் உன்னையே
வரம் தரும் அன்னை வணங்கினோம் உன்னையே
மலர் போல மலர்கின்ற மனம் வேண்டும் தாயே
பலர் போற்றி பாராட்டும் குணம் வேண்டும் தாயே

ஒரு நோயும் தீண்டாமல் அணை போடு தாயே
நதி காய நேராமல் நீரூற்று தாயே
நன்னிலம் பார்த்து நீயே
எளியோரை மகிழ்வாக்க வழி காட்டு தாயே
வலியோர்கள் வாட்டாமல் வகை காட்டு தாயே
என் வளமான தாயே
பசி தாகம் காணாமல் வயிறாக்கு தாயே
ரசிப்போர்கள் செவி தேடி இசை மூட்டு தாயே
இசை பாட்டு என்றென்றும் இனிப்பாக்கு தாயே
        ( மலர் போல மலர்கின்ற .....)

புகழ் செல்வம் நலம் கல்வி குறைவின்றி வாழ
புவி மீது இறை ஞானம் எமை என்றும் ஆள
பொன் குறையாமல் வாழ
அருளோடு பொருள் பேத அறிவோடு ஞானம்
தெளிவோடு தினம் காணும் நிலை வேண்டும் வேண்டும்
அது திரளாக வேண்டும்
பல வீடு பல நாடு பல தேசம் என்று
உணராமல் வாழ்வோரை ஒன்றாக்கு தாயே
உறவோடு மகிழ்வோடு எமை மாற்று தாயே
        ( மலர் போல மலர்கின்ற .....)
                             - கங்கை அமரன்

எண் எழுத்து இகழேல்.
Meaning: Never despise learning on mathematical science and literature